بیماری های شایع استخر شنا

بیماری های شایع استخر شنا

شنا در استخرهای عمومی می‌تواند لذت‌بخش باشد، اما در عین حال ممکن است خطر ابتلا به بیماری‌های مختلف را نیز به همراه داشته باشد. برخی از بیماری‌های شایع که ممکن است از استخرها منتقل شوند عبارتند از:

1. عفونت‌های قارچی
2. عفونت‌های باکتریایی
3. عفونت‌های ویروسی
4. عفونت‌های انگلی
5. مشکلات غیر عفونی

در ادامه بیشتر هر یک از موارد بالا توضیح می دهیم.

عفونت‌های قارچی

قارچ پای ورزشکار

قارچ کف پا شایع در شناگران است و آلودگی به آن ممکن است باعث انتقال به دیگران شود. علائم شامل لکه‌های قرمز، پوسته‌پوسته شدن، خارش و گاهی تاول است. برای درمان، مراجعه به متخصص و استفاده از داروهای ضدقارچ توصیه می‌شود. پس از شنا، استفاده از دوش و خشک کردن پاها به‌طور کامل توصیه می‌شود. جلوگیری از استفاده از پابرهنه و استفاده از حوله شخصی می‌تواند از انتقال بیماری به دیگران جلوگیری کند.

یک عفونت قارچی است که معمولاً بین انگشتان پا رخ می‌دهد و باعث خارش، سوزش و ترک‌خوردگی پوست می‌شود.

قارچ پوستی (Tinea corporis)

قارچ پوستی یا Tinea corporis می‌تواند به صورت لکه‌های قرمز و خارش‌دار روی بدن ایجاد شود. این عفونت معمولاً به عنوان عفونت قارچی پوست شناخته می‌شود و ممکن است به دلیل تماس با اشیاء یا سطوح آلوده به قارچ، مخصوصاً در محیط‌های گرم و مرطوب ایجاد شود. ضایعات قرمز و خارش‌دار معمولاً در نواحی مختلف بدن از جمله صورت، بازوها، پهلوها و پشت قسمت‌های بدن مشاهده می‌شود. برای درمان قارچ پوستی، معمولاً از کرم‌ها یا اسپری‌های ضدقارچ موضعی استفاده می‌شود، اما در برخی موارد، داروهای خوراکی نیز توصیه می‌شود. بهتر است برای تشخیص دقیق و درمان مناسب، به پزشک متخصص پوست مراجعه شود.

عفونت های ویروسی

ورم ملتحمه

ورم ملتحمه یا Conjunctivitis یک التهاب ملتحمه چشم است که باعث قرمزی، خارش و ترشح چشم می‌شود. این التهاب معمولاً به دلیل عفونت با ویروس، باکتری یا آلرژی ایجاد می‌شود. در صورتی که ویروس‌ها موجب این التهاب شوند، علائمی مانند چشم خوابیده و احساس سوزش نیز ممکن است دیده شود. اگر باکتری‌ها عامل اصلی التهاب باشند، علائم شامل ترشح چشمی پررنگ و رویت خطرناکی از عفونت چشمی می‌شود که نیاز به درمان آنتی‌بیوتیک دارد. در حالت آلرژیک، چشم‌ها قرمز می‌شوند و احساس سوزش و خارش دارند و این واکنش معمولاً به مواد محیطی یا غبار، طلبک‌ها، یا آلرژن‌های هوا ایجاد می‌شود.

درمان ورم ملتحمه معمولاً به شکل موضعی با استفاده از قطره‌ها یا ژل‌های چشمی ضدالتهاب یا ضدباکتریایی صورت می‌گیرد، اما در مواردی که عفونت باکتریایی وجود دارد، ممکن است نیاز به مصرف داروهای آنتی‌بیوتیکی خوراکی نیز باشد. همچنین، برای آرامش بیشتر چشم، استفاده از کمپرس گرم یا سرد می‌تواند مفید باشد. از آنجا که ورم ملتحمه ممکن است به راحتی به دیگران منتقل شود، شستشوی دقیق دست‌ها و استفاده از لوازم شخصی منعقد مهم است تا جلوی گسترش عفونت‌ها گرفته شود. در صورت بروز علائم ورم ملتحمه، بهتر است به یک پزشک چشم‌پزشک مراجعه کرده و راهنمایی‌های لازم را دریافت کنید.

ویروس های گوارشی

ویروس‌های گوارشی مانند نوروویروس می‌توانند عفونت‌هایی را در دستگاه گوارش ایجاد کنند که عمدتاً باعث اسهال، تهوع و استفراغ می‌شوند. نوروویروس به عنوان یکی از ویروس‌های گوارشی متداول شناخته می‌شود و بیشتر در فصل زمستان و بهار رخ می‌دهد. این ویروس عمدتاً از طریق مخلوط شدن مواد غذایی یا آب آلوده به ویروس، تماس با افراد آلوده، یا تماس با سطوح آلوده به ویروس منتقل می‌شود. علاوه بر اسهال، تهوع و استفراغ، علائم دیگر ممکن است شامل تب، درد عضلانی، سردرد و کمبود اشتها باشد.

درمان این نوع عفونت معمولاً بر اساس تسلط بر علائم و کنترل نشانه‌های اضافی است. به‌طور کلی، درمان عفونت‌های ویروسی گوارشی معمولاً شامل استراحت، مصرف مایعات بیشتر، و مراقبت از تغذیه مناسب است. از آنجا که نوروویروس ممکن است به راحتی به دیگران منتقل شود، مراقبت‌های بهداشتی مهمی مانند شستشوی دست‌ها با آب و صابون، پاک کردن سطوح محیط با مواد ضدعفونی، و جلوگیری از اشتراک لوازم شخصی مانند دستمال و ظروف خوراکی را لازم است رعایت کرد. در صورت بروز علائم شدید یا طولانی‌مدت، بهتر است به پزشک مراجعه کرده و راهنمایی‌های لازم را دریافت کنید.

زگیل پا

بیماری زگیل پا یکی از شایع‌ترین بیماری‌هایی است که از طریق استخرها منتقل می‌شود و توسط ویروس HPV ایجاد می‌شود. این بیماری به راحتی به دیگران منتقل می‌شود، بنابراین از پابرهنه راه رفتن در کنار استخرها باید پرهیز شود. درمان زگیل پا اغلب از طریق روش کرایوتراپی (انجماد درمانی) صورت می‌گیرد که نسبتاً زمان‌بر است.

درباره انتقال برخی ویروس‌ها مانند مولوسکوم مسری از طریق آب استخر، نظرات متفاوتی وجود دارد، اما ویروس ایدز از طریق استخر قابل انتقال نیست. توصیه می‌شود که افرادی که دچار زخم پوستی و خراشیدگی هستند، تا بهبود ضایعات از شنا در استخرهای عمومی پرهیز کنند، زیرا آب استخر پر از باکتری، ویروس‌ها و برخی انگل‌ها است که ممکن است فرد را آلوده و بیمار کنند.

عفونت‌های باکتریایی

فولیکولیت

فولیکولیت، یک التهاب ازدیاد میکروب‌ها در فولیکول‌های مو است که ممکن است از طریق زخم‌ها، تراشیدن نادرست مو، اشیاء نوک تیغه و حتی از طریق استفاده از استخرهای آلوده به باکتری‌ها ایجاد شود. علایم فولیکولیت شامل ظاهر جوش‌های قرمز و خارش‌دار در ناحیه موها می‌شود که ممکن است دردناک باشد. این التهاب می‌تواند به صورت آکنه‌مانند باشد و در برخی موارد ممکن است با عفونت‌های پوستی همراه باشد. برای درمان فولیکولیت، ممکن است مراقبت‌های پوستی مانند استفاده از ضد باکتریایی‌ها یا کرم‌های ضد التهاب، استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها یا حتی روش‌های درمانی مانند لیزر درمانی مورد نیاز باشد.

عفونت گوش شناگر

عفونت گوش شناگر یا otitis externa، یک عفونت در قسمت خارجی گوش است که معمولاً به عنوان “گوش شناگر” نیز شناخته می‌شود. این نوع عفونت معمولاً در اثر باقی ماندن آب در گوش ایجاد می‌شود، به خصوص آب آلوده و باکتری‌زایی که در استخرها و آبهای دیگر موجود است. علایم عفونت گوش شناگر شامل درد و حساسیت در گوش، تورم و قرمزی در قسمت خارجی گوش، ترشحات از گوش و حتی کاهش شنوایی می‌باشد. برای درمان عفونت گوش شناگر، استفاده از قطره‌ها یا کرم‌های ضد باکتریایی گوشی، کنار آوردن آب متراکم در گوش، و در صورت لزوم مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها توصیه می‌شود. همچنین، از قرار دادن اشیاء داخلی یا شنیدن موسیقی با میزان صدای بالا در گوشها به مدت طولانی هنگام استفاده از استخرها پرهیز کنید تا از این نوع عفونت‌های گوش جلوگیری شود.

عفونت های انگلی

کریپتوسپوریدیوم

کریپتوسپوریدیوم یک گونه انگل است که می‌تواند در آبهای آلوده به فضله‌های حیوانی و انسانی یافت شود و به طور ویژه در استخرها و آبهای خوراکی شناور باشد. این انگل مقاوم به کلر است و حتی پس از تصفیه آب می‌تواند در آب باقی بماند. زمانی که انسان آب آلوده به کریپتوسپوریدیوم را مصرف کند، ممکن است با اسهال شدید و عفونت گوارشی مواجه شود. علائم این عفونت شامل اسهال، تهوع، استفراغ، دیگر علایم عفونت گوارشی و حالت‌های ناراحتی عمومی است. برای جلوگیری از این نوع عفونت‌ها، ضروری است که آب استخرها به صورت منظم تصفیه شود و از آلودگی آبهای شناور با استفاده از محافظت‌های مناسب جلوگیری شود. همچنین، شناگران باید پس از استفاده از استخرها حتماً دست‌ها و بدن خود را با آب و صابون شستشو دهند تا از انتقال عفونت‌های گوارشی جلوگیری کنند.

ژیاردیا

ژیاردیا یک انگل روده‌ای است که معمولاً از طریق مصرف آب یا مواد غذایی آلوده به آن به انسان منتقل می‌شود. این انگل می‌تواند در آبهای آلوده به فضله‌های حیوانی و انسانی یافت شود و در صورتی که آب تصفیه نشده استفاده شود، به راحتی به انسان منتقل می‌شود. علایم این عفونت شامل اسهال، نفخ، تهوع، سردرد و درد شکم می‌شود. این عفونت معمولاً در افرادی که به استخرها یا آب‌های آلوده به طور مستقیم در معرض قرار می‌گیرند، مشاهده می‌شود. برای جلوگیری از این نوع عفونت‌ها، ضروری است که آب استخرها به صورت منظم تصفیه شود و از مصرف آبهای آلوده به این انگل پرهیز شود. همچنین، شناگران باید پس از استفاده از استخرها حتماً دست‌ها و بدن خود را با آب و صابون شستشو دهند تا از انتقال عفونت‌های روده‌ای جلوگیری کنند.

مشکلات غیر عفونی

خشکی پوست

خشکی پوست در شناگران به دلیل از بین رفتن چربی محافظ پوست و کاهش رطوبت آن رخ می‌دهد و با دوش‌های داغ و طولانی و ماندن زیاد در جکوزی بدتر می‌شود.

برای پیشگیری  از خشکی پوست بهتر است؛

• دوش‌های کوتاه‌تر با آب ولرم بگیرید.
• از صابون‌های ملایم مثل صابون بچه یا پن استفاده کنید.
• پس از خشک کردن با حوله نرم، از مرطوب‌کننده‌های چرب مانند لوسیون، روغن بچه یا وازلین استفاده کنید.

اگر خشکی همراه با خارش شدید بود بهتر است، به متخصص پوست مراجعه کنید.

التهاب پوست در اثر پوشیدن لباس شنا

استفاده طولانی مدت از مایوی تنگ و چسبان ممکن است منجر به التهاب عمیق فولیکول‌های مو توسط میکروب‌هایی مانند استرپتوکوک و استافیلوکوک طلایی شود. این باعث تشکیل توده‌های زیر پوستی ملتهب و دردناک در ناحیه باسن می‌شود. در این حالت، مراجعه به پزشک ضروری است زیرا ممکن است نیاز به درمان با آنتی‌بیوتیک خوراکی باشد.

جوش های جکوزی

جوش‌های جکوزی یا “Hot-tub folliculitis” بر اثر آلودگی آب جکوزی به باکتری سودومونا آئروژینوزا ایجاد می‌شوند. این جوش‌ها در نواحیی از بدن که با آب داغ در تماس هستند، ظاهر می‌شوند و معمولاً به صورت دانه‌های برجسته قرمز یا چرکی در پوست دیده می‌شوند. علائم این جوش‌ها معمولاً طی ۷ تا ۱۰ روز بهبود پیدا می‌کنند و درمان شامل استفاده از داروهای ضد خارش مثل آنتی هیستامین‌ها و کمپرس با استفاده از اسید استیک پنج درصد می‌شود.

در صورتی که علائم شدیدتر شامل تب و لرز و بزرگی غدد لنفاوی باشد، استفاده از آنتی بیوتیک خوراکی ضروری است. برای پیشگیری از این مشکل، استفاده از کلرین کافی و کنترل pH لوله‌های آب می‌تواند مفید باشد.

حساسیت های پوستی نسبت به وسایل شنا

اگر افراد نسبت به وسایل شنا مانند عینک شنا یا ماسک غواصی واکنش نشان دهند، ممکن است علائم زیر ظاهر شود: قرمزی، خارش و گاهی ضایعات ترشح دار یا دلمه بستن در ناحیه تماس با وسیله یا لباس شنا. در صورت وجود ضایعات شدید، مراجعه به پزشک متخصص ضروری است. همچنین، جنس وسیله مورد نظر باید تعویض شود تا مشکل برطرف شود، به عنوان مثال استفاده از عینک بدون لاتکس در صورت وجود آلرژی به لاتکس.

برای پیشگیری از این وضعیت، بهتر است از مایوهای تنگ و چسبان به مدت طولانی خودداری کنید و از مدل‌هایی که تهویه‌ی بهتری دارند و بدن را از تماس مستقیم با لبه‌های تنگ و چسبان جلوگیری می‌کنند، استفاده کنید.

گرانولوم استخر شنا

گرانولوم استخر شنا  اغلب به علت آلودگی آب استخر یا سایر محیط‌های آبی ایجاد می‌شود و معمولاً با باکتری‌ها، قارچ‌ها یا ویروس‌ها مرتبط است. گرانولوم استخر شنا ممکن است با ظاهر قرمزی، خارش و گاهی تورم در نواحیی که به آب شنا اضافه می‌شود، همراه باشد. برای درمان این عفونت، معمولاً مراجعه به پزشک و استفاده از داروهای ضدباکتریایی یا ضدقارچی و همچنین اقدامات بهداشتی مانند شستشو و استفاده از ضدعفونی‌کننده‌های پوستی توصیه می‌شود.

پیشگیری از بیماری های شایع استخر شنا

برای جلوگیری از ابتلا به بیماری‌های شایع استخرها و پارک‌های آبی، می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:

• دوش گرفتن قبل و بعد از شنا.
• جلوگیری از بلعیدن آب استخر.
• پوشیدن دمپایی در اطراف استخر برای جلوگیری از عفونت‌های قارچی.
• استفاده از عینک شنا برای محافظت از چشم‌ها.
• تخلیه و خشک کردن کامل گوش‌ها بعد از شنا.

با رعایت این نکات می‌توانید خطر ابتلا به بیماری‌های شایع استخرها را کاهش دهید و از تجربه‌ای سالم و ایمن در استخرهای عمومی لذت ببرید.

نکاتی که باید بدانید

آب استخرهای عمومی، میزبانی میکروارگانیسم‌ها و مواد ناخواسته‌ای است که ناشی از پوست و فرآورده‌های ترشحی شناگران است. شناگران موجب ورود آلودگی‌های مختلفی به آب می‌شوند، از جمله باکتری‌های بزاق، محصولات ترشحی (مانند ادرار یا مدفوع)، آلودگی‌های لباس شنا، بافت پوست، چربی پوست، عرق، ترشحات بینی یا گلو، موها، مواد آرایشی و آمونیاک. آب استخرهایی که آب شان زود عوض نمی‌شود، باعث رشد سریع میکروارگانیسم‌ها شده و احتمال انتقال بیماری‌های عفونی را افزایش می‌دهد.

آب استخرهای شنا، حاوی آلاینده‌های محلولی مانند ادرار، عرق و سایر فرآورده‌های ترشحی شناگران است. عرق و ادرار اساساً از آب، آمونیاک و اوره تشکیل شده‌اند و حاوی کراتینین، کراتین و اسیدهای آمینه هستند. این مواد با ضدعفونی کننده‌های آب مانند کلرین واکنش می‌دهند و مواد واکنشی غیردلخواه (مانند کلرآمین‌ها) تشکیل می‌شود. به علاوه، میکروب‌هایی مانند کریپتوسپوریدیوم و اشرشیاکولی که می‌توانند موجب اسهال و استفراغ شوند، در آب استخرها یافت می‌شوند.

سوالات متداول